rodzaj broni

См. также в других словарях:

• broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… …   Słownik języka polskiego

• artyleria — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIb, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jeden z podstawowych rodzajów wojsk, wyposażony w broń palną o dalekim zasięgu (np. moździerze, haubice, armaty, wyrzutnie rakietowe) : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• działo — n III, Ms. dziale; lm D. dział «rodzaj broni palnej miotającej pociski o kalibrze ponad 20 mm na znaczne odległości, za pomocą ciśnienia gazów powstałych ze spalania prochu» Działo dalekonośne, lekkie, ciężkie, okrętowe, przeciwlotnicze,… …   Słownik języka polskiego

• formacja — ż I, DCMs. formacjacji; lm D. formacjacji (formacjacyj) 1. «ludzie o podobnym typie wykształcenia i podobnych doświadczeniach historycznych, żyjący w tej samej epoce, reprezentujący podobny sposób myślenia» Przedstawiciel formacji młodopolskiej.… …   Słownik języka polskiego

• kopia — I ż I, DCMs. kopiapii; lm D. kopiapii (kopiapij) 1. «dokładne odtworzenie oryginału dzieła sztuki, dokumentu itp.» Kopia obrazu, rzeźby. Kopia listu. Robić, sporządzać kopię. 2. fot. «odbitka, reprodukcja fotograficzna» ∆ Kopia filmowa «odcinek… …   Słownik języka polskiego

• miotacz — m II, D. a; lm M. e, D. y a. ów 1. B.=D.; lm B.=D. sport. «lekkoatleta rzucający młotem, dyskiem lub oszczepem, pchający kulę» 2. wojsk. «rodzaj broni do wyrzucania na większą odległość bomb, ognia, min itp.» Miotacz min. Miotacz ognia …   Słownik języka polskiego

• pałka — ż III, CMs. pałkałce; lm D. pałkałek 1. «gruby kij, zwykle tępo zakończony» Uderzyć, walić kogoś pałką. ∆ Pałka gumowa «pręt gumowy z uchwytem, noszony przez policjantów jako rodzaj broni» ∆ Korona z (pięcioma, siedmioma, dziewięcioma) pałkami… …   Słownik języka polskiego

• samopowtarzalny — ∆ wojsk. Broń samopowtarzalna «rodzaj broni samoczynnej, w której podczas strzału część energii gazów prochowych zostaje zużyta do przygotowania strzału następnego, wymagającego od strzelca jedynie ponownego naciśnięcia spustu» …   Słownik języka polskiego

• buzdygan — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a || rzad. u, Mc. buzdygannie {{/stl 8}}{{stl 7}} dawny rodzaj broni obuchowej pochodzenia wschodniego, podobnej do maczugi, ze stalowymi piórami na kulistej głowicy; w Polsce w XVI– XVIII w. oznaka godności… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• działo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. dziale {{/stl 8}}{{stl 7}} rodzaj broni palnej, z której wystrzeliwane są pociski o kalibrze ponad 20 mm za pomocą ciśnienia gazów powstałych ze spalania materiału wybuchowego; do dział zalicza się armaty, haubice …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• formacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. formacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w wojsku: rodzaj broni : {{/stl 7}}{{stl 10}}Formacje wojskowe. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień